De strijd is weer gestreden en het veld leeg achtergelaten. Anders gezegd: Een mooi weekend achter de rug en het grote geluk dat zelfs de tenten en luifels droog werden ingepakt. Middeleeuws Montfort 2023 is ook alweer geschiedenis. Levende Geschiedenis zelfs.
We hebben met een behoorlijk aantal van onze leden aan dit festijn meegedaan. En voor een tweetal debutanten was dit zelfs hun duik in het diepe. Ze hadden ons zien staan op ‘Sturm auf Zons’ en hadden daarna al een keer een bijeenkomst meegedraaid.
Ons kampement was redelijk ruim opgesteld met een open inkijk voor het publiek. De meest opvallende activiteit presenteerden we meteen vooraan. Het bijhouden van de de keuken. Want daar werd een fikse maaltijd voorbereid. Een heuse vierpitsbrander lust aardig wat hout en de kok had gevraagd voor reactief kookhout. Dat wil zeggen dat de kloofstukken hapklaar moeten zijn zodat er in een mum van tijd opgestookt kan worden naar het kookpunt, maar ook weer rap gedimd wordt als het zachtjes mag pruttelen.
De tweede ploeg was bezig met de andere kant van de ketels. Daar werd voor 27 eters de groentjes gesneden. Wortel, ui en knoflook kwamen onder het mes. De kikkererwten waren aan de dans ontsnapt. Die waren van zichzelf al groot genoeg.
Met een kleine uitloop van een kwartier schoof de hele bubs aan en iedereen at smakelijk het kommetjes leeg. Twee keer zelfs. Het blijkt wel weer dat ook de middeleeuwers een goede smaak hebben.
Na de vaat, die dankzij het beproefde doorloopje in een mum van tijd werd geklaard, brak voor het krijgsvolk het omhangen-van-de-rusting moment aan. Zo’n vechtpak, we noemen het voor het gemak maar even harnas, is een pakket van lagen. En om het beweeglijk te houden is het ook nog eens een samenhangsel van losse delen. Onderarm, elleboog, bovenarm, schouder. Allemaal aparte pantsers die met riempjes en veters beweeglijk aan en om het dik gewatteerde vest van de ridder worden bevestigd. Daarover nog kraag en helm. En voor de benen mag het verhaal nog verder worden uitgebreid.
Gelukkig is het dit keer géén 37°C.
Her en der in het kampement wordt er inmiddels ook alweer verder gewerkt aan allerlei ambachten. Van textiele bezigheden tot het bouwen van een houten stoel. Maar ook het bezoeken van de markt wordt niet overgeslagen. Daar vind je heerlijke mosterd, honing en mede. Maar ook de bakker en smid zijn aan de slag.
Inmiddels verzamelen zich aan beide kanten van het slagveld twee legers. Bogen, zwaarden en groter spul staan dreigend klaar voor de strijd. Maar eerst wordt er gepraat. Tevergeefs. Het gevecht breekt los...
Zoals het hoort zijn het toch maar weer de goede ridders die winnen.
Na deze show zoeken een paar krijgers het hogerop. Daar ligt een kleine arena waar nog lekker gespard wordt met als afsluiter een lekkere Grauwert. Weer zo’n pareltje waarop het Kasteel met recht trots kan zijn.
Inmiddels mogen de bezoekers het kasteel verlaten en breekt voor de deelnemers de avond aan. Dit is een prima gelegenheid om nog even lekker na te genieten met een stevig stuk brood met daarbij iets zoets of hartigs. En vanzelfsprekend ook het bijvullen van al het verloren vocht. Want ook in de middeleeuwen hoort dat er bij.
Nog voordat de zon helemaal onder is gegaan ontbranden er hier en daar al enkele knusse vuurtjes. In ons eigen verblijf wordt de tafel gevuld met ‘Het huis van fortuin’. Een spel dat zo uit het leven is gegrepen. Het volk plukt bij elkaar de vruchten van het bord en legt verplicht in. De koning plukt van allemaal. Maar dan wel met het geluk van de dobbelstenen.
Na een lange dag ligt op een gegeven moment het hele kampement toch op een oor. Om vol goede moed klaar te staan voor de zondag.
Het is feest op het Kasteel. Middeleeuws Montfort viert een jubileum. En is ook dit keer alweer gegroeid. Op naar de volgende 25.
Menu voor de zaterdagmiddag:
Wortel met kikkererwten en lente uitje, kersenpottage:
Wortel, kikkererwten, ui, knoflook en lente uitje
Kruidensaus voor bij kip:
Kip, ui, knoflook en een hardgekookt ei.
(voor de vegetariërs wordt er saus apart genomen voor dat de kip er bij komt)
Menu voor de zondagmiddag:
Haver met ui en koolrabi:
Haver, koolrabi, ui, knoflook een hardgekookt ei
Pruimensaus bij kabeljauw:
Kabeljauw, gedroogde pruimen, ui, en knoflook.
(de kabeljauw wordt los van de saus bereid)
17 & 18 juni waren we te gast op het preHistorisch Dorp te Eindhoven. Een klein beetje uit onze comfort zone moet gezegd worden. Oké wel een kampement maar geen veldslagen, markt e.d. De veldslag was vervangen door een mode show en was de markt met enkele kraampjes wel klaar. Toch was het een geweldig mooi weekend. Een kleine delegatie van Levende Geschiedenis Limburg was aanwezig met Sander als onze ‘vaste’ aanvulling. Zoals de naam van het evenement al verklapt ging het over Beauty & Fashion, met de nadruk op het laatste al volgde de eerste vaak als logisch gevolg.
De dag bestond uit voor een aantal leden uit mooi zijn en flaneren terwijl andere het harde werk op knapte. Ondanks de hoge temperaturen schreef onze schrijver, Victor, de nodige regels op papier. Regelmatig onderbroken door de nodige uitleg en anekdotes voor de bezoekers. Timmerman Roel, hield zich de eerste dag rustig maar de tweede dag was hij volop in de weer met het maken van een fraaie stoel. Sander droeg de nodige kennis over met betrekking tot het uitgestalde wapentuig.
Om toch aan te sluiten bij het thema waren er in het kampement ook een tweetal ‘waslijnen’ voorzien. Op de eerste lijn was de ontwikkeling van kaproen naar Chaperon in beeld gebracht. De tweede lijn zorgde regelmatig voor wat onderboekenlol, niet gek aangezien hier de ontwikkeling van de onderbroek, of liever braies, voor de heren was uitgebeeld van 1200 tot 1600. Je staat er verbaasd van waar een gesprek over ondergoed toe kan leiden…
Tijdens de rondgang door het Dorp en tijdens de modeshows werd er door de re-enactors onderling ook de nodige informatie uitgewisseld en een sier aan praktische problemen omtrent de kleding opgelost.
De mode door de eeuwen heen werd in de modeshow door Yvonne van het pHD vakkundig aan elkaar gepraat. En zorgde zo voor een vogelvlucht door de eeuwen heen geïllustreerd door de meest mooie historische creaties van de deelnemers. Wat mij persoonlijk opviel is dat de taille een vreemd ding is, het verschuift door de eeuwen heen van onder naar boven en weer terug.
Op zaterdagavond was er een BBQ waarbij deelnemers gevraagd was de bijgerechten te verzorgen. Naast schrijver is Victor ook nog een verdienstelijk kok. Hij had gezorgd voor ‘gele saus’ en natuurlijk zijn onvolprezen kersen potage. Deze laatste is waanzinnig belangrijk om de humoren in balans te houden.
Op pinkstermaandag was het traditie getrouw de Dag van het Kasteel. Natuurlijk waren wij met een behoorlijke delegatie aanwezig op ‘ons’ Kasteel Montfort. Er werd zoals gewoonlijk rond 10 uur gestart met de opbouw van het kampement, wat lekker vlot verliep. Om 11 uur gingen de poorten open voor het publiek.
In de ochtend was het keuken team druk met het voorbereiden van de lunch. Er werd een heerlijke lunch op tafel gezet met taarten (rijkelijk gevulde groente taarten), soep en als verrassing werd door een van de leden een kersenpotage naar middeleeuws recept te voorschijn gehaald. Naar eigen zeggen om de humoren in balans te houden, want de hartige taarten moesten gecompenseerd worden met wat zoets. De lunch en de na afloop lege tafel waren ook weer goed voor een mooie manier een cliché de wereld uit te helpen. Een van de bezoeksters maakte de opmerking dat de middeleeuwers toch met name pap aten. Nadat ze na enige overtuigingskracht van de potage maker voorzichtig een hapje proefde (er was nog een heel klein hapje over). Klonk het enigszins verbaast ‘Dat is ècht lekker’ daarna werd de lepel direct doorgegeven aan haar man en zoon. De maker van de potage kon een brede lach niet verbergen..
Na de lunch werd er verder gegaan met de diverse bezigheden. Er werd wat geschoten op de boogbaan, aan tafel poten gewerkt (vaak met wat hulp van een vrijwillige jongeman of jongedame) en aandacht besteed aan het maken van kleding en toebehoren. Een van de schutters hield zich bezig met het maken van pijlen onder wijl de nodige vragen van de bezoekers werden beantwoord. Op het dak van de kelders hielden onze dames en heren zwaardvechters het publiek en elkaar bezig met zwaardvecht demo’s en de nodige uitleg. Na de demo werd aan geïnteresseerde nog verder uitleg gegeven over de verschillende technieken die gebruikt werden.
Onder tussen verbaasde een zeer slimme dame onze vuurmeester. De vuurmeester maakte een vergelijking met een modern fornuis en vroeg aan de dame in kwestie ‘Als je moeder het koken sneller moet laten gaan draait ze het vuur hoger toch? Moet ik als ik het water sneller wil warmen dan ook de ketel hoger hangen?’ De jonge dame antwoorde: ‘Ja de ketel hoger hangen en een hoop extra hout op het vuur leggen’.
Al met al een zeer geslaagde Dag van het Kasteel.
Met een ietwat gekrompen gezelschap reisde de lgl-delegatie af naar Zons. De stad zou belegerd worden en ook onze zwaarden en pijlen waren te hulp geschoten. Dit was meteen ook een mooie kans om – als we konden helpen de stad te behouden – de handelsbetrekkingen uit te breiden en wellicht een koopje te slaan.
We reisden na een succesvolle strijd dan ook terug naar Kasteel Montfort met het nodige glas- en aardewerk veilig tussen de bagage gestoken.
Het tentenkamp ligt een eindje buiten de stadsmuur van Zons. Jawel. Zons heeft nog een nagenoeg complete stadsmuur met achter de toegangspoort een schitterend marktplein, stenen windmolen en middeleeuwse gevels. Tijdens dit evenement is het tafereel aangekleed met geharnaste ridders, opgetooide adel en ander voetvolk dat dit jaar met stro en modder besmeurd middeleeuws schoeisel kooplustig over de markt schuifelt.
Ook het kampement ontvangt veel publiek dat graag een kijkje neemt in de middeleeuwse keuken. Bij ons staat een pasta op de kaart. Onze dappere kok heeft dit gewaagde recept smakelijk gevonden en wij mogen, zonder dat hij het vooraf heeft getest, als proefkonijnen dienen. Tsja, dat krijg je vanzelf als de jonge adel ook mee gaat op campagne en een vinger in de pap houdt. En dan weet je meteen dat het met de juiste heren op de troon goed toeven is.
Eigenlijk een mooie opstap naar Middeleeuws Montfort in juli. Of staat er dan vis op het menu?
In Deventer was het te doen.
Vanwege het Hanzefest werd er in het Deventer een mooi middeleeuws kampement neergezet. En ook vanuit het Gelre’s Overkwartier reisde een gezelschap omhoog naar deze magisch mooie stad.
Weldra weerklonk tussen de torenhoge bomen in het park het getrappel van vele duizenden voetstappen. Het waren vooral belangstellende hedendaagse lieden die de luyden uit het verre verleden kwamen bewonderen. Uit de tijd dat Deventer nog uit enkel een paar houten huisjes bestond was er zelfs een Noormannenboot aangelegd om de bezoekers een keer over de smalle loopplank aan boord te brengen. Wat zou het mooi zijn als we die zouden ‘lenen’ voor een ruige terugtocht naar ons eigen vertrouwde Ascloha.
Eh, ja. Daar kwamen we niet voor.
Trouwens, we hadden onze eigen vikingen thuis gelaten. We stonden er enkel met een klein clubje uit de late middeleeuwen. Een soort van verkenningsmissie zeg maar. Als voorbereiding op Middeleeuws Monfort in juli. En om Deventer in te nemen.
Onze eigen Gelre-krijgers hadden zich na enig overleg echter bij de Deventer stadswacht aangesloten. Ze vonden het eigenlijk best sneu als dit Overijssels pareltje krassen op zou lopen. Zelfs voor een groter Gelre vonden ze dat niet door de beugel kunnen. We hopen echter wel dat de Ridders van Gelre het kunnen verteren dat het mooie Deventer toch niet is ingelijfd.
